دوباره دل ز کمند گناه می‌گیرم
در آسمان خراسان پناه می‌گیرم
نگاه لطف شما بر همه نمایان است
همیشه سهم خود از این نگاه می‌گیرم
مقیم شهر بهشت توام به رستاخیز
فرشته‌های حرم را گواه می‌گیرم
که هر چه بودم همسایۀ رضا بودم
تو را برای خودم تکیه‌گاه می‌گیرم
اگرچه گریۀ زائر شفاست اما من
شفای درد دلم را از آه می‌گیرم
علی، علی موسی‌الرضا
یا علی موسی‌الرضا، سلطان
به وقت بردن نام تو در امین‌الله
تو را به جای علی اشتباه می‌گیرم
علی کشور مایی، امیر ایرانی
به سمت سوی حریم تو راه می‌گیرم
به غیر درگهتان ملجائی نمی‌دانم
فقط به‌پای ضریحت پناه می‌گیرم
از آستان رضایم خدا جدا نکند
که روزی از در این بارگاه می‌گیرم
به سبک سبز غزل گونه خراسانی
سله ز پنجره فولاد شاه می‌گیرم