کوچه های این محله پُر عشق
خونه‌هاش صفای زندگی دارد
اینجا مردمش کنار همدیگه‌اند
هر چی باشه بوی تازگی دارند
آشنای همه رو به سینشون
سنگ یار آشنا رو می‌زنند
تو گرفتاریاشون با همدیگه
در خونۀ خدا رو میزنن
سوی قصه‌های همدل هاشون
زخم زیادی مرهم کردن
اینا از بس هوای همو دارن
بار شونه‌هایی رو کم کردن
هر کسی پناه خستگی بخواد
اولین خونه رو پیدا می‌کنه
صدای اذون این مسجد هم
حی علی الصلاه
گره‌های بسته رو وا می‌کنه
توی آسمون آبی محل
نمیذارن ابر غم پیدا شه
درد هر چی باشه راهی داره
حتی اندازه کوه هم باشه
حرفشون اینه که دردا میگذرن
وقتی باهمیم اگه خدا بخواد
زندگی سخت می‌شه اما نکنه
غصه ای تو دل همسایه بیاد
همه دعوتیم به خونۀ خدا
سر سفرۀ ما رو مهمون می‌کنه
وقتی ما پناه همدیگه بشیم
خدا مشکلاتو آسون می‌کنه